زمانه ی غریبیست
روزگار عجیبیست
روزگاری بود که واژه ی زن در بطن مفهوم خود، معنای عمیقی داشت و نشان از نجابت و عفت و شرافت بود (بقیه در ادامه مطلب )
زنی که بهشت را زیر پای او میدانند، زنی که از دامنش مرد به معراج میرود
زنی که، پزشک مرد خود است که در قرآن آمده
لتسکونو الیها
تا به وسیله او (زن) آرامش یابید
اکنون گوهر نجابت و شرافت خود را وسیله ی خودنمایی خود کرده و در رقابتی ورود پیدا کرده که تمامی ندارد
رقابتی که در آن زیباتر ها برنده اند، و تا وقتی جوان و زیبایند در معرض دید خواهند بود و در گاه پیری و فرسودگی همچون زباله ای به دور انداخته می شوند
و دختران سرزمینم با لباسی از حراج عفت و نجابت خود برای خریدن نگاه هرزه ای به خیابان ها میریزند
که خود را چه ارزان میفروشند
آیا این همان مقام و منزلتی بود که دنیای غرب برایشان رقم زد
که همچون بی خردان برهنه شوند و جلوه کنند
